As the snow flies….
Eg hadde bilen på Eu-kontroll sist uke og dei fortalde meg at eg måtte skifta eksos og bremser før dei kunne godkjenna bilen. Og i Finnmark må det meste bestillast. Så me måtte bestilla delane. Dei kom til Alta på Torsdag, så då hadde meg og magne godsnakka litt med Edvard som lot oss få lov å mekka i hallen på jobben hans. Dei som har kjend meg ei stund veit at der kvilar ein forbannelse over meg og torsdager. Og her var ein av dei torsdagane som bles liv i denne myten. Onsdag kveld var med på swingkurs, der var litt snø i lufta , men eg gjorde den konklusjonen at det den ikkje kom til å legga seg og at eg fint kunne sykla i praksis på Gakori skule, som ligg ein 10km frå oss, neste morgen. Så eg tussla i seng med ein slagplan for morgendagen.
Torsdagsmorgen: Eg vaknar opp frisk og utkvilt med godt mot, men av og til så ska det ikkje så mykje til for å ødelegga ein god morgen. For i det eg hadde helt i meg den fyrste kopp kaffen og endelig fekk opna augene , såg eg me skrekk og gru ut vindauget, der var snøstorm og der hadde snødd i ett ( målt seinare på dagen, 27cm). Eg prøva fyrst sjekka opp om der gjekk ein buss til Gakori, men det gjorde det ikkje, så då måtte eg berre pakka meg inn som om eg sko ein tur mot ein eller anna pol og grava fram sykelen. Det var eit eventyr av ein sykletur. Giren på sykelen hadde jo førse fast og der var såpeglatt både her og der og snøen i ansiktet var vel hellar ikkje den som ein god og varm klem. Ein halvtime seinare var eg på plass på jobb, kor eg ikkje klarte å høsta noko form for sympati fra desse galne hardbarka finnmarkingane. Men etter å ha fått sendt litt meldingar heim om min ”polferd i nord” fekk eg høsta litt sympati.
Kvelden gjekk med til å fiksa bilen , kor då meg Magne og Edvard skifta mellompotta, lydpotta, bremseklosser, bremseskiver og bremseslang på bilen. Så no bler det ikkje meir sykkelture før snøen forsvinn. ( altså i juni).
Eg hadde bilen på Eu-kontroll sist uke og dei fortalde meg at eg måtte skifta eksos og bremser før dei kunne godkjenna bilen. Og i Finnmark må det meste bestillast. Så me måtte bestilla delane. Dei kom til Alta på Torsdag, så då hadde meg og magne godsnakka litt med Edvard som lot oss få lov å mekka i hallen på jobben hans. Dei som har kjend meg ei stund veit at der kvilar ein forbannelse over meg og torsdager. Og her var ein av dei torsdagane som bles liv i denne myten. Onsdag kveld var med på swingkurs, der var litt snø i lufta , men eg gjorde den konklusjonen at det den ikkje kom til å legga seg og at eg fint kunne sykla i praksis på Gakori skule, som ligg ein 10km frå oss, neste morgen. Så eg tussla i seng med ein slagplan for morgendagen.
Torsdagsmorgen: Eg vaknar opp frisk og utkvilt med godt mot, men av og til så ska det ikkje så mykje til for å ødelegga ein god morgen. For i det eg hadde helt i meg den fyrste kopp kaffen og endelig fekk opna augene , såg eg me skrekk og gru ut vindauget, der var snøstorm og der hadde snødd i ett ( målt seinare på dagen, 27cm). Eg prøva fyrst sjekka opp om der gjekk ein buss til Gakori, men det gjorde det ikkje, så då måtte eg berre pakka meg inn som om eg sko ein tur mot ein eller anna pol og grava fram sykelen. Det var eit eventyr av ein sykletur. Giren på sykelen hadde jo førse fast og der var såpeglatt både her og der og snøen i ansiktet var vel hellar ikkje den som ein god og varm klem. Ein halvtime seinare var eg på plass på jobb, kor eg ikkje klarte å høsta noko form for sympati fra desse galne hardbarka finnmarkingane. Men etter å ha fått sendt litt meldingar heim om min ”polferd i nord” fekk eg høsta litt sympati.
Kvelden gjekk med til å fiksa bilen , kor då meg Magne og Edvard skifta mellompotta, lydpotta, bremseklosser, bremseskiver og bremseslang på bilen. Så no bler det ikkje meir sykkelture før snøen forsvinn. ( altså i juni).
